تاریخ ارسال : ۳۰ بهمن ۱۳۹۶
امروزه استفاده از بطریهای پلاستیکی برای حمل مایعات و نوشیدنیها چنان رایج گردیده که کمتر کسی به مضرات آنها توجه می نماید. بدون شک دلایل قاطعی برای محدود کردن و در صورت امکان توقف استفاده از این بطریها وجود دارد، که متاسفانه توجه زیادی به آنها نمی شود. هدف این مقاله آگاهی رسانی و یادآوری این دلایل است، به امید آنکه محدودیت استفاده از بطریهای پلاستیکی در تمامی افراد جامعه نهادینه گردد.
۱) تولید بطریهای پلاستیکی به مقادیر زیادی انرژی نیاز دارد. بر اساس آمارها، هر فرد سالانه برای مصرف مایعات به طور متوسط حدود ده کیلوگرم بطری پلاستیکی خریداری می کند که برای تولید آن به ۲۷ لیتر نفت خام، حدود ۱۲۰۰۰ لیتر گاز طبیعی و حدود ۲۳ کیلوگرم زغال سنگ نیاز می باشد. استفاده زیاد از فراوردههای نفتی به نوبه خود، باعث افزایش دی اکسید کربن در جو زمین و گرمایش بیشتر و تغییرات اقلیمی می گردد.
۲) درصد بازیافت بطریهای پلاستیکی بسیار پایین است. در ایالت کالیفرنیا که یکی از بالاترین نسبتهای بازیافت را در آمریکا دارد، تنها چهل درصد بطریهای پلاستیکی بازیافت می شوند. این نسبت در کل آمریکا به طور متوسط فقط ۶ درصد می باشد. با این وجود، هشتاد درصد بطریهای پلاستیکی (حتی بخش عمده ای از بطریهای پلاستیکی که برای بازیافت خریداری شده اند نیز) در زمین مدفون می گردند، که برای تجزیه کامل آنها به حدود ۴۵۰ سال زمان نیاز می باشد.
۳) اکثر بطریهای نوشیدنی پلاستیکی که ما استفاده می کنیم از مواد تازه ساخته می شوند، و پلاستیکهای بازیافتی به سختی برای ساخت بطریهای جدید قابل استفاده هستند. پس بطریهای پلاستیکی حتی در صورت بازیافت، دیگر به صورت بطری نوشیدنی در نخواهند آمد.
۴) پلاستیک حاصل از بازیافت، با وجود شستشوی فراوان، حاوی آلودگی به صورت گرد و غبار و مواد شیمیایی و آلودگیهای میکروبی می باشد و رنگ آن شفاف نیست. پس نوعی پلاستیک مرغوب محسوب نمی شود و برای هر منظوری قابل استفاده نیست. از این رو برای بسیاری از موارد مصرف ما نیاز به مواد تازه داریم.
۵) درب بطریهای پلاستیکی از یک سو از مواد سخت تری ساخته شده که ضرر بیشتری برای طبیعت دارد، و از سوی دیگر نیاز به جداسازی به صورت دستی در کارخانه بازیافت دارد، که انرژی و زمان زیادی را می طلبد. از طرفی رنگهای متنوع این دربها می تواند باعث ترغیب پرندگان به بلعیدن آنها گردد که معمولا با مرگ آنها همراه می باشد.
۶) بازیافت بطری های پلاستیکی به مقادیر فراوانی آب برای شستشو و سایر مراحل بازیافت نیاز دارد که با توجه به محدودیت منابع آب، مشکلات زیست محیطی را افزایش میدهد.
۷) صنعت بازیافت پلاستیک در کل سودآور نیست و متکی به کمکهای دولتی و ایالتی می باشد. این هزینه باید توسط مالیات دهندگان تامین گردد. به عنوان مثال شهر نیویورک سالانه در حدود ۱.۴ میلیارد دلار برای این مورد هزینه می نماید.
۸) سوزاندن و تبدیل به خاکستر کردن بطریهای پلاستیکی نیاز به سرمایه گذاری هنگفت برای ساخت کارخانه دارد. با این حال، این روش کماکان باعث تولید دی اکسید کربن زیادی می شود و خاکستر به جا مانده نیز چند صد سال طول میکشد که تجزیه کامل گردد. تنها مزیت این روش کاهش حجم بطریها می باشد.
۹) اگر بطریهای پلاستیکی وارد دریاها و اقیانوسها گردند، اولا باعث آلودگی سواحل به شکلی زننده می گردند، دوما ماهیها و پرندگان آبی ممکن است درب بطریها یا ذرات جدا شده از آنها را ببلعند که در نهایت منجر به مرگ آنها می گردد، و سوما و از همه مهم تر با آلوده کردن چرخه غذایی باعث ورود این ذرات به بدن انسانها می گردند. مکانیسم این فرآیند چنین است که بطری های پلاستیکی در سطح آب شناور می مانند. نور آفتاب باعث شکنندگی و خرد شدن بطریها می گردد. ذرات بسیار ریز جدا شده از بطریها توسط موجودات بسیار ریز به نام پلانکتونها بلعیده می شود. پلانکتونها غذای اصلی بسیاری از موجودات دریایی از جمله ماهیها هستند و توسط آنها خورده می شوند. نهایتا این ذرات وارد بدن انسان (به عنوان مصرف کننده نهایی ماهیها و سایر غذاهای دریایی) می شوند. این ذرات در صورت ورود به بدن عوارض زیادی ایجاد خواهند کرد.
۱۰) تحقیقات جدید نشان می دهد که ماده شیمیایی PET که قسمت عمده بطریهای پلاستیکی از آن ساخته می شود و در گذشته کاملا بی خطر محسوب می گردید، در صورت ورود به مایعات و سپس بدن انسان می تواند باعث به هم خوردن تعادل هورمونی در بدن گشته و باعث ایجاد تغییراتی منفی گردد که بدن را مستعد ابتلا به سرطان نماید.
یک بار دیگر به این فکر کنید که ما تنها برای نوشیدن یک بطری آب، چه مضراتی را به خود و محیط زیست وارد می نماییم. بشر تا چند سال دیگر می تواند به این روند آلوده سازی ادامه دهد؟
By Katie Patrick from Huffington post.
https://www.huffingtonpost.com/katie-patrick/21-reasons-why-plastic-bo_b_12848918.html
